Decyzja zapadła, dzisiaj wjeżdżamy do Rumunii (Oradea). Dla mnie to ciągle "dziki" kraj, ale ja widziałem Rumunię od środka ponad 25 lat temu, więc mam nadzieję, że sporo się u nich zmieniło. Nie mam pojęcia jak tam będzie z dostępem do internetu, więc przez kilka dni mogę się tutaj nie odzywać.
21:00 (22:00 miejscowego czasu)
Jeszcze w Debreczynie zrobiliśmy zakupy (winogrona, pieczywo i inne drobiazgi) i jazda w stronę granicy.
Rumunia nie jest jeszcze w "Shengen", więc w sumie dwa przejścia graniczne: węgierskie i rumuńskie. Między przejściami postanowiłem kupić obowiązkową w Rumunii winietę. Jest kilka punktów, ale większość zamknięta. Po spacerze od jednego do drugiego punktu wreszcie znalazłem taki, który był czynny. Po pierwsze okazało się, że za kampera zapłacę drożej, niż za osobowy (jak za dostawczy do 3,5T). Po drugie, usłyszałem od dziewczyny sprzedającej winiety ze płacę 8E, zapłaciłem i dostałem rachunek na 6E. Jakoś zupełnie mnie to nie zdziwiło :) Panie ze straży granicznej tylko wypytała nas dokąd jedziemy i była lekko zdziwiona ze nie do Bułgarii ale kontrolę celną nam darowano i pozwolono jechać dalej.
Około 30 kilometrów za Oradeą fajny, duży parking dla TIRów, z restauracją, sanitariatami i nawet klubem nocnych uciech za miedzą. Nocleg TIRa kosztuje 20 leji, w to wliczony jest prysznic (kiedyś było też śniadanie, ale już je wykreślono z tablicy informacyjnej).
W miejscowości Alesd, wspaniała Jadzia (czyli TomTom) kazała skręcić w lewo i się zaczęło..... Wąska kręta droga, zapadające się pobocza, brak barierek na poboczach, w dodatku remontowana, co dodatkowo utrudniało jazdę. Gdy już wydrapaliśmy się jakoś na najwyższy punkt drogi, czekały na nas następne niespodzianki. A to samotnie podróżujący koń, ze spętanymi łańcuchem nogami, który był bardzo zdziwiony naszym widokiem, a to stada krów maszerujących dostojnie z pastwiska do domów (bo okazało się, że są to krowy z różnych gospodarstw). Przy kolejnym, sporym stadzie zatrzymałem się z tyłu i chciałem przeczekać aż dojdą na miejsce. Człowiek który je prowadził, kazał jechać mimo wszystko a jakiś miejscowy, dostawczakiem, pokazał jak się mija takie stado. Po prostu wjechał między krowy bez pardonu, rozepchną je i pojechał dalej.
Niestety, żadnego osiołka, na którego czekała Ewa nie spotkaliśmy.
Dojechaliśmy wreszcie do Zalau, stoimy na stacji benzynowej i nawet jest internet :)
Nasza pozycja: N 47° 12.090, E 23° 3.286
Dzisiejsze fotki. Przejechałem ok 200 km.
Mapka trasy .
Po śniadaniu przenieśliśmy się na parking koło Bramy Opatowskiej i poszliśmy na starówkę. Zaczęliśmy od zwiedzania podziemi - 40 minutowy spacer, z przewodnikiem, po starych, odrestaurowanych piwnicach pod starymi kamienicami. Później jeszcze spacerek po rynku i okolicach a na obiad daliśmy się skusić miejscowej pierogarni. Smaczne maja te pierogi no i wybór na prawdę duży.
Rumunia nie jest jeszcze w "Shengen", więc w sumie dwa przejścia graniczne: węgierskie i rumuńskie. Między przejściami postanowiłem kupić obowiązkową w Rumunii winietę. Jest kilka punktów, ale większość zamknięta. Po spacerze od jednego do drugiego punktu wreszcie znalazłem taki, który był czynny. Po pierwsze okazało się, że za kampera zapłacę drożej, niż za osobowy (jak za dostawczy do 3,5T). Po drugie, usłyszałem od dziewczyny sprzedającej winiety ze płacę 8E, zapłaciłem i dostałem rachunek na 6E. Jakoś zupełnie mnie to nie zdziwiło :) Panie ze straży granicznej tylko wypytała nas dokąd jedziemy i była lekko zdziwiona ze nie do Bułgarii ale kontrolę celną nam darowano i pozwolono jechać dalej.
Po pięciu dniach moczenia się w Csokonyavisonta (zacząłem w sobotę i dzisiaj, przed wyjazdem też jeszcze posiedziałem w termach) ruszyłem na północ - kierunek Budapeszt. Po drodze do Kaposvar, zaraz za skrętem do Nagyatad, zobaczyłem kierunkowskaz prowadzący do Vidrapark, więc skręciłem. Droga ładna ale paskudna, gruntowa a raczej mocno piaszczysta, z dziurami, podjazdami - całe 2,5 km jechałem na 1 bojąc się, by Mruczek nie zatrzymał się w tym piachu, bo wtedy byłoby problem. Szczęśliwie dotarłem na miejsc, gospodarz (typowy Madziar) wytłumaczył mi po węgiersku oczywiście) ze bilet normalny kosztuje 500 ft a specjalny 1000 ft. Długo mi wyjaśniał na czym polega ta specjalność - nic nie zrozumiałem, więc kupiłem ten normalny :) Wydra była, jedna, poza tym trochę ptactwa, ryby szalejące po stawach - ogólnie sympatyczne miejsce, polecam.
Nie bardzo jest co pisać, bo niewiele się działo.
Na śniadanie zjechałem trochę niżej, pod McDonalda. Później dalej na południe, nad Balaton. Najpierw spacer po kurorcie Balatonfured i zwiedzanie jaskini nad tą miejscowością. jako, że byłem jedynym chętnym i pan oprowadzający mówił tylko po węgiersku - otworzył mi jaskinię, kazał uważać na niskie stropy i zostawił mnie w niej samego :) Fajnie sie tak samotnie zwiedza jaskinię szkoda tylko że taka malutka. Po wielu latach znowu byłem pod bazyliką w Tihany i napawałem się widokami z góry. Niestety, w tym roku nie udało mi się trafić na jarmark z lokalnymi wyrobami ale mam nadzieję, że gdzieś kupię te wspaniała, ostra, paprykową pastę. Przeprawiłem się na druga stronę Balatonu promem (3000 kamper + 500 człowiek), trwało to niecałe 10 minut i pojechałem w stronę Andocs, gdzie zaczyna się drugi, dłuższy Pover Trail. W ten sposób, udało mi się dojechać do Balatonboglar, gdzie stanąłem na parkingu, zaraz koło mariny.
Noc była upiorna - na dworze prawie 29, w kamperze ponad 30 - trudno było zasnąć, ale jakoś się wreszcie udało. Rano ruszyłem na dalsze zdobywanie skrzynek w ramach GC. Kolejna mała pętelka po okolicznych wsiach i miasteczkach. Widoczki, jak na u madziarów - kukurydza,m kukurydza i schnące słoneczniki :) Znajdowanie skrzynek (dzisiaj znalazłem 54) przy takim upale - dzisiaj tez było i gorąco i duszno jest sporym wyzwaniem i dla mnie i dla Mruczka - biedak często musiał się posługiwać wentylatorem. Po drodze odwiedziłem tez mauzoleum rodziny Estrehazych w Ganna i pooglądałem ruiny zamku w Dobronte.
Po krótkim odpoczynku poobiednim - przejechałem na madziarską stronę i poszedłem oglądać bazylikę i wzgórze zamkowe. Widoki z góry - niezapomniane.
